Artyści działający dzisiaj i szukający dla siebie miejsca w przestrzeni publicznej czasami posuwają się do prowokacyjnych akcji i zachowań. Chwilami przekraczane są granice dobrego smaku, a odbiorcy i krytycy muszą zdać sobie pytanie: czy to jeszcze sztuka? Odpowiedź często powinna być przeczącą, zwłaszcza gdy poza szokowaniem i wzbudzaniem emocji ciężko jest znaleźć jakiekolwiek inne atuty w prezentowanym „dziele”.

Nie zawsze ma ono formę tworu – coraz częściej jest to performance, w trakcie którego artysta wykonuje jakąś czynność lub pojawia się w zaaranżowanym otoczeniu i stylizacji. Największy sprzeciw budzą wydarzenia, w których artysta z pozycji buntownika uderza w autorytet religii lub treści patriotyczne.

Musi przecież wiedzieć, że wywoła to falę komentarzy i gwałtowną reakcję niektórych środowisk. Wiadomo wówczas, iż autor orientuje się na rozgłos i medialny ferment, a nie na kulturalny przekaz.

Oczywiście są w sztuce współczesnej również ci, którzy za pomocą nowoczesnych i nieszablonowych środków wyrazu poruszają kwestie ważne, choć prowokatorzy zwykle ich przyćmiewają.